De ultieme ontspan- en oplaaddag voor mij is een dagje sauna. Ik ga dan lekker vroeg in mijn eentje en kom dan eigenlijk altijd weer helemaal uitgerust terug.

Elke maand gun ik mezelf zo’n saunadag. Alleen, ik wacht altijd wel een aanbieding af want de reguliere toegangsprijs vind ik te hoog. Bij mijn favoriete sauna was er echter in de maand mei geen leuke actie en dus snakte ik inmiddels om naar de sauna te gaan.

Ik zag dat er in juni wel weer een actie was en dus heb ik direct de eerste mogelijkheid geblokt in mijn agenda. So far so good.

Ik had al dagen voorpret en op de bewuste dag stond ik op het punt van vertrekken toen ik zag dat ik een gemiste oproep had en een voicemailbericht.

Mijn allereerste impuls was: komt morgen wel! Ik ben nu vrij. Helaas was mijn volgende gedachte: er spelen een aantal urgente zaken op de school waar ik schoolmaatschappelijk werkster ben. Dit is formeel een werkdag, ook volgens mijn voicemailbericht, dus misschien is het toch wel goed om even te luisteren….

STOM, STOM, STOM
Blijkt het een behoorlijk vervelend voicemailbericht te zijn waarbij ik voor mijn gevoel totaal onterecht werd aangesproken door een andere hulpverleenster. Resultaat: WEG VRIJE DAG!

Nou, ik heb echt nog lange tijd enorm mijn best moeten doen om weer rustig te worden. Ik neem je even mee met wat er allemaal gebeurde binnen in mij en wat ik allemaal heb toegepast.

Om te beginnen werd ik eerst boos op mezelf: “ Waarom luister ik een voicemail af op mijn vrije dag! Gisteren heb ik nog tijdens een workshop benadrukt om tijdens een vrije dag niet je werkmail te checken. Een dag later trap ik er weer met open ogen in! Zucht, daar gaat mijn ontspannen dagje sauna”

De tweede emotie was boosheid op die hulpverleenster. De kritiek voelde onterecht dus liep ik briesend door mijn huiskamer en wilde haar meteen terugbellen. Dat heb ik gelukkig weten te onderdrukken. Inmiddels was mijn interne criticus door dit alles helemaal wakker geworden en stond in mijn oor te tetteren: “ eigen schuld dikke bult, wat voor balanscoach ben je als je weer in de meest simpele valkuil valt en die telefoon pakt. Je ging naar de sauna weet je nog, dan heb je toch helemaal geen telefoon nodig. Waarom pak je dat ding dan en waarom check je nog of je gemiste oproepen hebt. JE BENT VRIJ!!

Vervolgens bleef ik in mijn hoofd afgeven op die hulpverleenster: “ belachelijk, waar haalt ze die toon vandaan. Heb ik niet verdiend etc, etc.

Daar doorheen begon het gevoel omhoog te komen: “jeetje, zou ze gelijk hebben, heb ik het niet goed gedaan?

Nou vervolgens maakt bij dat gevoel die interne criticus inmiddels echt overuren. Zo’n heerlijke welles-nietes discussie in mijn hoofd. Inmiddels stond ik al bij de tram en wist dat als ik dit niet allemaal ga stopzetten, het nog uren gaat duren voordat het allemaal weer in mijn hoofd tot rust komt.

Ik ben vrij, ik wil weer bezig zijn met mijn dagje ontspannen naar de sauna! Dit zijn de maatregelen uit mijn persoonlijke trukendoos die ik heb toegepast:

Ik hoop dat je hiermee iets kunt voor jezelf;

Tip 1:

Om te beginnen ben ik dingen gaan benoemen op afstand te kunnen nemen:

“ik ervaar boosheid in mijn lichaam”, “ ik ervaar gevoelens van gekwetstheid in mijn lichaam”, “ er zijn vele gedachten en discussies in mijn hoofd”, “mijn interne criticus is erg aanwezig omdat er een persoonlijk pijnpunt is geraakt”. Etc.

Dit heb ik zeker 10 minuten consequent herhaald, totdat ik niet meer overal in meegezogen werd en voelde dat ik meer de observator werd van de gevoelens en gesprekken in mijn hoofd. ( met dank aan mindfullnes)

Tip 2:

De volgende stap was het stoppen met voeden van de emoties en het verhaal dat mijn interne criticus ervan maakt. Emoties komen op en wanneer je niet “voedt”, er niet mentaal mee op de loop gaat, dan doven ze uit:

“ik adem in en ben me bewust van mijn boosheid, ik adem uit en glimlacht naar mijn boosheid”, ik adem in en ben me bewust dat er een pijnpunt is geraakt, ik adem uit en glimlach naar mijn pijnpunt” etc.

Ook dit heb ik zo’n 10 minuten gedaan. Toen werd het geleidelijk steeds rustiger in mijn hoofd en in mijn lichaam. Goed, eerste ronde gehad 😉

( met dank aan zen-leraar Thich Nhat Hanh)

Tip 3:

Daarna kwamen er wel weer een bozige gedachten op, maar die zette ik elke keer direct stop. Ik heb die interne criticus nog meerdere malen die ochtend van mijn schouder gemept en tegen mezelf gezegd nu niet. Ik zit in de sauna, morgen ga ik dit oplossen, punt! (zelf uitgevonden 😉

Verder hielp het heel erg dat ik in de sauna zat, dan glimlach ik altijd breed omdat ik het zo heerlijk vind. Maar glimlachen is ook nog een goede tip. Wanneer je glimlacht kun je bijna geen vervelende gedachten meer hebben ( komt uit vele onderzoeken naar voren).Verder ben ik diep in mijn buik blijven ademen, doe ik ook vanzelf in de sauna. Ook dit helpt om goed verankerd te blijven in je lichaam en alert te blijven op wat er allemaal in je hoofd gebeurt (met dank aan de yoga).

Dat bovenstaande me tegenwoordig lukt, is het resultaat van heel veel oefenen hoor! Maar als het mij lukt, dan lukt het jou ook.

Ik heb helaas nog niet gemerkt dat ik het minder vaak hoef toe te passen, maar het lukt me wel steeds beter om het sneller te laten stoppen en dat is pure winst.

Ik wens jou heel veel sterkte met jouw interne criticus.