Deze blog schrijf ik twee weken later dan gepland. De reden hiervoor is dat ik nu al weken kamp met vermoeidheidsklachten. Ik heb namelijk af en toe last van een voorjaarsdip. Wanneer de zon aan kracht wint, alles weer gaat groeien en bloeien en iedereen bruist van de energie, ben ik ontstellend moe…

Elke keer overvalt deze vermoeidheidsdip me. Het komt ook zo onregelmatig voor dat ik er geen rekening mee houd in mijn planning. Daarbij komt een vermoeidheidsdip nooit uit, maar nu was de timing echt heel erg slecht.

Ik had twee jaarlijks terugkerende opdrachten die toevallig samenvielen in de afgelopen weken en mijn coachingspraktijk draait ook goed. Ik heb daardoor lange dagen gemaakt en ook langere weken gedraaid. Terwijl ik eigenlijk maximaal drie dagen normaal werk om in balans te blijven. Daar komt nog bij dat ik gedurende deze weken nauwelijks mijn bed uitkwam wanneer de wekker ging.

Wat mij altijd zo verbaast en dit is wellicht zeer herkenbaar voor jou, is dat ik zo snel in een neerwaartse spiraal terecht kom als ik moe ben.

Normaal zet ik de wekker dusdanig dat ik 1 ½ uur de tijd heb om op te starten voordat ik ga werken. Mijn ochtend begint altijd met 20 minuten mediteren op mijn bankje in de tuin. Behalve afgelopen weken. Bijna elke ochtend heb ik mijn wekker een half uur verder gezet en mijn meditatie overgeslagen. Terwijl ik in de loop van de jaren geleerd heb dat meditatie mij juist helpt om beter in mijn energie te komen en te blijven.

Wat ik bij mezelf merk en dit ook zo herken bij de vrouwen die ik begeleid, wanneer je “het” het hardste nodig hebt, doe je “het” niet. Waarbij “het” staat voor alles rondom goed voor jezelf zorgen. Dat is in mijn geval o.a: mediteren, op tijd naar bed gaan, tussen de middag rustig lunchen, één ding per keer doen, een haalbare planning maken, neen-zeggen tegen nog meer werk etc.

Verder drink ik zoveel koffie ’s ochtends om maar een beetje op gang te komen dat ik daar de rest van de dag hyper van word. Ik eet ongezonder want ik heb na een werkdag vaak geen energie meer om gezond te koken en ga vervolgens iets afhalen. Ik lig ’s avonds gevloerd op de bank te zappen, daar word ik ook altijd bijzonder moe van en ga dan veel te laat naar bed.

Op dit moment gaat het gelukkig weer wat beter met me en lukt het me ook weer beter voor mezelf te zorgen.

Deze nieuwsbrief gaat over hoe je weer uit een vermoeidsheidsdip kunt komen.

Ik vertel je wat ik allemaal weer gedaan heb ter inspiratie voor jou.

Stap 1: bewustwording

Het duurt bij mij altijd wel even voordat ik me bewust ben dat ik een vermoeidsheidsdip heb en dat ik weer in een neerwaartse spiraal terecht ben gekomen. Ik was dit keer al twee weken bezig voordat het tot me doordrong.

Je kunt pas weer iets aan je gedrag veranderen wanneer je jouw gedrag bewust bent. Toen bij mij eenmaal het kwartje viel, kon ik ook wat liever voor mezelf worden. Daarvoor was ik vooral bezig mezelf op wilskracht voort te jagen met innerlijke dialogen: “eigen schuld, dikke bult, je plant ook weer helemaal verkeerd”, “gewoon doorgaan, niet zeuren over drie weken wordt het weer rustiger”, etc.

Stap 2: Wees lief voor jezelf

Ik ben wat beter gaan luisteren naar mijn moeheid en heb geprobeerd het meer toe te laten. Dus minder vechten tegen de situatie, maar proberen het er te laten zijn.

Stap 3: Met kleine stapjes weer voor jezelf gaan zorgen

Vervolgens ben ik weer met kleine stapjes “mijn” dingen gaan opbouwen.

Voor mij was dat o.a. 10 minuten korter snoozen zodat ik weer 10 minuten ging mediteren. Meerdere keren op een dag een mini time- out inbouwen om even rustig te ademen en een stapje terug te doen, om mezelf weer te helpen herinneren mijn moeheid toe te staan en goed voor mezelf te zorgen. Gezonder eten, meer décafé koffie nemen, na een lange dag werken in bad gaan i.p.v. bankhangen. Voor jou geldt alles waarvan jij weet dat het je helpt weer gaan toepassen. Één ding per keer en in een rustig tempo opbouwen. Wanneer je te veel wilt veranderen dan voelt het weer als moeten. Wanneer je zo moe bent kun je er geen taken meer bij hebben en voor jezelf zorgen voelt vaak ook als een taak erbij waar je geen puf meer voor hebt.

Ik wens je veel succes!