Hoe zorg je voor jouw korte lontje?

herfstbladeren2

Op zoek naar een onderwerp voor mijn nieuwsbrief stuitte ik op de volgende spreuk van de happinez scheurkalender:

“We hebben allemaal een aangeboren, betrouwbaar mechanisme dat ons laat weten hoever we van onze ware aard zijn afgeweken. Als we te ver zijn afgedwaald voelen we ons ellendig” (Victoria Moran)

Op de achterkant van het kalenderblaadje staat dan de boodschap dat je voortaan ook anders kunt kijken naar je woede, onvrede, teleurstelling, verdriet en angst. In plaats van de oorzaak te leggen bij gebeurtenissen en personen buiten jou, kun je ook voortaan eerst naar jezelf kijken en beseffen dat het een signaal is dat jij te ver van je ware aard bent afgedwaald.

Laten we dit eens vertalen naar de dagelijkse kleine frustraties en “het korte lontje”: het gevoel dat je op ontploffen staat bij de kleine ergernissen van het leven. Wanneer iemand voorrang neemt in het verkeer, bijvoorbeeld. Wanneer de tram voor je neus voorbij gaat, een trein vertraging heeft, de rij bij de kassa maar niet opschiet. Je in de file staat etc.

Ik heb laatst bijna de afstandsbediening van de harddisk-recorder een gooi gegeven omdat hij de hele tijd weigerde bij het programmeren. Woest werd ik op dat ding, later bleek de batterij leeg te zijn….

Wanneer je merkt dat je snel je kookpunt bereikt om bijna niets, dan word je lontje korter en dat is heel vaak een signaal dat je al een tijdje niet zo goed voor jezelf zorgt. Mogelijk ben je veel te druk, of ervaar je teveel druk.

Je voelt geen ruimte meer in je hoofd en lichaam om tegenvallers op te kunnen lossen. Ik heb dan vaak het gevoel: neen, hè, dit kan ik er nu echt niet bij hebben. Ik word boos op het ding of de persoon en pas later vraag ik me oprecht af waarom ik nou zo boos word om zoiets kleins?

Wanneer me dit een aantal keren gebeurt in een week, dan weet ik dat het echt tijd wordt om me te gaan afvragen: In hoeverre ben ik van mijn pad afgeraakt?

Voor mij geld dat ik dan vaak al een paar dagen slecht mijn bed uit kon komen en dus mijn dagelijkse meditatie heb overgeslagen. Wanneer ik dat te lang niet doe, dan bouw ik onrust op in mijn hoofd en lichaam.

Hoe werkt het eigenlijk bij jou de combinatie onrust en een kort lontje? Heb jij al voor jezelf ontdekt wat jij dan nodig hebt om weer tot je zelf te komen?

Ik heb hier alvast twee tips voor je om uit te proberen:

Tip 1:
Ik heb laatst van mijn yogadocent de volgende oefening geleerd, speciaal om frustraties los te laten:

Ga languit liggen op je rug. Je benen liggen gestrekt en naast elkaar.  Leg je armen gestrekt naast je lichaam op de grond. Draai je handpalmen naar de grond.

Vervolgens til je bij een inademing je armen volledig gestrekt een stukje omhoog. Bij de uitademing laat je de armen weer vallen op de grond. Je gaat vervolgens steeds sneller ademen en dus ook sneller je armen optillen en neer laten vallen.
Dat hebben we zeker 5 minuten in hoog tempo gedaan en dat was heerlijk.

Je kunt dit ook liggend in je bed doen, voordat je gaat slapen. Als een soort dagelijkse onderhoudsbeurt. Gooi je lekker alle frustraties die je in de loop van de dag hebt opgebouwd er weer uit 😉

Tip 2:
Een oefening vanuit mindfullnes:

Bij het beoefenen van mindfullnes leer je dat emoties komen en weer gaan. De volgende keer dat je erg boos dreigt te worden, probeer dan te ademen en te observeren wat er allemaal in je lichaam gebeurt en wat je er allemaal bij denkt. Je probeert alleen te observeren, je geeft geen oordeel, je blijft gewoon doorademen. Na een tijdje zal je boosheid wegebben.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *